„Sea Fever” to jedno z najbardziej znanych dzieł angielskiego poety Johna Masefielda. Masefield wykorzystuje w swoim lirycznym wierszu wiele środków poetyckich, skutecznie przekazując mówcy pragnienie wędrówki i miłość do życia na morzu.
Wiersz będzie dotyczył marynarza, który zachoruje na morzu.
Slajd: 2
Były żeglarz pragnie powrócić do morza. Kocha wszystko o morzu i nie będzie szczęśliwy, dopóki nie może go odwiedzić. Jego pragnienie jest tak silne, że to prawie przymus.
Slajd: 3
Dzień dobry, morze! Witaj, wiatr!
Uosobienie Masefield'a humanizuje morze i sugeruje, że mówca ma osobisty związek z wiatrem i wodą. Zimne, szare otoczenie jest urzekające jako piękne i ożywcze.
Slajd: 4
Oh, znów być na morzu!
Powtarzanie wystąpienia przewodnika otwarcia: "Muszę znowu pójść na morze", tworzy poczucie przymusu. Ton jest jednym z namiętnych tęsknot.
Slajd: 5
Muszę znowu zejść na morze ...
Muszę znowu zejść na morze ...
Muszę znowu zejść na morze ...
Wiersz nie przesuwa się. Każda zwrotka powtarza życzenie mówiącego o powrocie do morza, zapewniając różne wspomnienia, które skarbnicy mówią. Stały komunikat wiersza podkreśla siłę połączenia marynarza i wywołuje powtarzające się odgłosy fal oceanicznych.
Slajd: 6
Muszę iść ... muszę iść ...
Po przeczytaniu wiersza widzę, że gorączka nie jest chorobą, ale obsesją. Wiersz dotyczy mężczyzny obsesję na punkcie morza i gorączkowo marzy o innym, być może o finale, wycieczce na morze.
Slajd: 7
Głośnik jest niespokojny, dopóki nie może podążać za jego sercem i wrócić do morza. Wiersz sugeruje, że zadowolenie można znaleźć w dążeniu do tego, co kochasz.
Utworzono ponad 30 milionów scenorysów
Bez Pobierania, bez Karty Kredytowej i bez Logowania, aby Spróbować!