Jonas is een typische 11-jarige die in een schijnbaar perfecte gemeenschap leeft. Er is weinig pijn en geen misdaad. Mensen zijn beleefd en iedereen behoort tot een ondersteunende familie. Deze utopie heeft echter een prijs; er zijn geen keuzes, emoties zijn verboden en het leven in de gemeenschap wordt gedicteerd door strikte regels.
Perfectie heeft een prijs en blijft altijd buiten bereik. Deze tegenstrijdigheid is slechts een van de redenen waarom dystopieën lezers van alle leeftijden hebben geboeid. Het idee van een utopie, afgewisseld met de grimmige realiteit dat het nooit kan bestaan, vormt een dwingende setting voor sociaal commentaar en kritiek.