Constantijn: Eerste Christelijke Keizer van Rome

Constantijn, ook bekend als Constantijn de Grote, verplaatste de Romeinse religie van het polytheïsme naar het monotheïsme en initieerde de kerstening van het Romeinse rijk in de 4e eeuw na Christus. Constantijn was overwinnaar in verschillende burgeroorlogen, werd de enige keizer van het Romeinse rijk, bouwde vele kerken - waaronder de Hagia Sophia - en stelde nieuwe wetten in de naam van de christelijke God in.

Keizer Constantijn

Kopieer dit Voorbeeld — Of — Maak je Eigen Storyboard

Meer opties

Constantijn de Grote

Constantijn, wiens volledige naam Flavius ​​Valerius Constantinus was, werd geboren op 27 februari, circa 280 na Christus in de stad Naissus, (moderne Nis, Servië). Kort na de geboorte van Constantijn werd zijn vader bevorderd tot plaatsvervangend keizer en uitgezonden om te dienen onder de keizer in het westen. De moeder van Constantijn, Helena, was een Griekse vrouw met een lage sociale status; Constantijns vader scheidde zich later van haar af om te trouwen met de stiefdochter van keizer Maximianus.

De hoofdtaal van Constantijn was Latijn en werd in het Oosten opgeleid in het keizerlijk hof van Diocletianus, een Latijns-sprekende instelling. Hij sprak echter Grieks toen hij toespraken hield, maar ze moesten professioneel worden vertaald. Het was een van de hofkringen en in de oostelijke steden dat Constantijn voor het eerst het christendom ontmoette. De vervolging van de christenen begon in 303 aan het hof van Diocletianus in Nicomedia. In 305 traden de co-keizers Diocletianus en Maximianus af en de plaatsvervangende keizers volgden hen op, waarbij Constantijn buiten beschouwing werd gelaten. Op dat moment vervoegde Constantijn zijn vader en vocht hij met hem in Groot-Brittannië. Constantijn's vader stierf in 306 en Constantijn werd onmiddellijk tot keizer uitgeroepen door het leger.

Constantijn begon toen een reeks burgeroorlogen, huwde zijn tweede vrouw - Maximiaans dochter Fausta - en viel vervolgens Italië binnen in 312. Hierna sloot Constantijn een alliantie met Licinius, die later zijn co-keizer en rivaal Maximinus versloeg. Constantijn maakte in 313 een gezamenlijke overeenkomst met Licinius die de tolerantie voor christenen, die bekend staat als het Edict van Milaan, uitbreidt. Constantine veroverde toen gebied in de Balkan in 316 en viel Licinius in 324 aan, en werd de enige keizer van zowel Oost als West. Na zijn overwinning op Licinius hernoemde Constantijn Byzantium tot Constantinopel. Hij schreef dat hij was gekomen als Gods uitverkoren vat om goddeloosheid te onderdrukken, en in een brief aan de Perzische koning, Shapur II, beweerde hij dat hij vrede en rijkdom naar alle landen zou brengen. In 325 riep Constantijn kerkambtenaren bijeen in de Raad van Nicaea, waaruit de geloofsbelijdenis van Nicea stamde, en bevestigde dat Jezus Christus een goddelijk wezen was.

In 326 vierde Constantijn zijn 20-jarig jubileum als keizer. Hij bezocht het Westerse rijk en liet om onbekende redenen zijn vrouw en oudste zoon, Crispus, vermoorden. Hij beledigde de Romeinen door te weigeren deel te nemen aan een heidense optocht en dus nooit meer terug te keren. Hij begon toen zijn "tweede Rome" te bouwen, Constantinopel, dat in 330 werd ingewijd. Hij liet verschillende kerken bouwen, waaronder de Hagia Sophia, de Kerk van de Apostelen en de kerk van St. Peter in Rome. Hij verleende de kerk wettelijke en financiële privileges en vrijheid van burgerplichten.

Tijdens zijn opkomst van de macht verwees Constantijn naar zijn goddelijke steun; er zijn verhalen dat hij een droom had of een visioen in de lucht zag dat hem dwong te overwinnen in de naam van de christelijke God. Constantines bekering en sterke toewijding aan het christendom waren ongekend.

Constantijn werd ziek tijdens de voorbereiding op een campagne tegen Perzië en stierf later in 337 na een mislukte behandeling. Na zijn dood werd Constantijn uiteindelijk in de Jordaan gedoopt.

Maak je eigen Storyboard

Probeer het gratis!

Aanzienlijke resultaten van Constantijn

• Eerste Romeinse keizer om zich tot het christendom te bekeren
• Een grote militaire generaal, die overwinningen behaalt over de Franken, de Alamanni, de Visigoten en de Sarmaten
• Edict van Milaan in 313
• Nicene Creed in 325
• Bekering van het Romeinse rijk tot een christelijke staat
• Oprichting van een nieuwe hoofdstad van het rijk, Constantinopel

Constantijnse citaten

"Denken is de grote vijand van perfectie. De gewoonte van diepgaande reflectie, ben ik gedwongen om te zeggen, is de meest verderfelijke van alle gewoonten gevormd door de beschaafde mens. "

Veelgestelde vragen over Constantijn: de eerste christelijke keizer van Rome

Wie was Constantijn?

Constantijn, ook bekend als Constantijn de Grote, was een Romeinse keizer die regeerde van 306 tot 337 na Christus. Hij is beroemd als de eerste Romeinse keizer die zich tot het christendom bekeerde en voor de stichting van de stad Constantinopel.

Waarom is Constantijn belangrijk in de geschiedenis?

Constantijn is belangrijk omdat hij de vervolging van christenen beëindigde, hielp het christendom zich te verspreiden in het Romeinse Rijk en de hoofdstad verplaatste naar Constantinopel, wat de toekomst van Europa en de christelijke kerk vormgaf.

Welke rol speelde Constantijn in de verspreiding van het christendom?

Constantijn speelde een belangrijke rol door het christendom legaal te maken in het Romeinse Rijk via het Edict van Milaan in 313 na Christus, waardoor christenen hun geloof openlijk konden belijden en de religie groeide.

Wat is de betekenis van Constantinopel?

Constantinopel, gesticht door Constantijn, werd de nieuwe hoofdstad van het Romeinse Rijk. Het was een belangrijk centrum voor handel, cultuur en het christendom en bleef meer dan 1.000 jaar de hoofdstad van het Byzantijnse Rijk.

Hoe veranderde Constantijn het Romeinse Rijk?

Constantijn veranderde het Romeinse Rijk door het christendom te omarmen, wetten te hervormen, de regering te reorganiseren en de hoofdstad naar Constantinopel te verplaatsen. Deze acties hadden blijvende invloed op de Europese geschiedenis en religie.